| Znaki, kody liczbowe i encje |
Każdy znak umieszczony na stronie WWW można zapisać na kilka sposobów. Czasem tradycyjne znaki wprowadzane z klawiatury nie wystarczają i trzeba skorzystać ze specjalnych kodów tych znaków. Wiele liter czy symboli nie znajdziemy na klawiaturze - jedynym sposobem ich wyświetlenia na stronie WWW jest posłużenie się odpowiednim kodem znaku. Są też znaki niewidoczne (np. twarda spacja), której nie można zastąpić tradycyjnymi odstępami z klawiatury.
Na stronie WWW dowolne znaki alfabetu można wstawić na trzy sposoby:
- z klawiatury (co jest oczywiste i naturalne)
- w Unikodzie, którego składnia wygląda następujaco: &#D; lub &#xH; - gdzie D jest liczbą dziesiętną (np. 1,23,456,9001), a H jest liczbą szesnastkową (np. 0001, 00FF, 004B).
- za pomocą tzw. encji, czyli nazwy znaku zapisanej następująco: &nazwa; - nazwy dla takiego zapisu można znaleźć w tabeli. Ważna uwaga - wielkość liter ma tutaj znaczenie.
Oczywiście zestaw znaków dla każdego rodzaju czcionki jest inny. Czasem symbolu lub znaku może brakować. Poniższa tabela zawiera zestaw znaków dla czcionki Arial - występującej w większości komputerów. Nie bez znaczenia jest też kodowanie znaków na stronie WWW - polskie strony kodowane są w standardzie ISO-8859-2 i wtedy "ogonki" mogą nadpisać inne znaki, które dla angielskich stron kodowanych w ISO8859-1 są widoczne.
Stosowanie encji (nazw znaków) jest bardzo praktyczne, bo zamiast pamiętać numer znaku wystarczy napisać ® aby otrzymać znak zastrzeżenia (®). Duży odstęp pomiędzy wyrazami możliwy jest np. dzięki powtórzonej encji (spacje, które nie przechodzą do następnego wiersza). Również znaki narodowe często łatwiej jest wpisać za pomocą kodów - oto rosyjskie ż (Ж) zapisane jako Ж
Zapisywanie znaków w postaci Unikodu pozwala bezproblemowo umieszczać na jednej stronie nawet kilka różnych symboli narodowych. Można więc pisać po polsku, rosyjsku, czesku...
autor : Dariusz Majgier
zobacz również tabele : unicode i encje |
